معرفی دفتر

 

آنچه انگيزه اصلى تشكيل اين دفتر به نام «دفتر پژوهشهاى فرهنگى» شد و بعد هم اين‏گونه فعاليت‏ها و نشست‏ها؛ اين بود كه مدت‏ها است به خصوص بعد از رحلت حضرت امام قدس‏سره احساس مى‏شد كه تدريجا، دست‏اندركاران، اعم از مسؤولين رسمى و ساير كسانى كه نقشى در فعاليت‏هاى سياسى كشور دارند، از مسير اصلى انقلاب، كمابيش دارند زاويه باز مى‏كنند و به سمت و سوهاى ديگرى مى‏روند. اين چيزى بود كه حضرت امام قدس‏سره پيش‏بينى فرموده بودند و هميشه اظهار نگرانى مى‏كردند؛ در وصيتنامه‏شان و ساير بياناتشان هم دلسوزانه روى اين مسأله تكيه مى‏كردند كه مبادا انقلاب، دست نامحرمان و نااهلان بيفتد و بعضى از گروهها را هم اسم مى‏بردند.

     البته در اين اكثريت هم، گوشه و كنار گروه‏هاى سياسى، حزبى و گروه‏هاى مذهبى وجود دارد كه كمابيش تشكل‏هايى دارند. اما باز اشكال اين است كه بسيارى از نيروها هم صرف اصطكاك مى‏شود، حتى مثلاً در يك شهرى، اگر سه گروه مذهبى علاقمند به انقلاب باشند، ناخودآگاه نيروهايشان صرف اصطكاك مى‏شود و برآيندى برايش نمى‏ماند. به هر حال، تصميم گرفته شد كه اقدامى كه هم اهمّ به نظر مى‏رسد و هم با امكانات ناچيز ما قابل اجرا هست، سعى در آشنا كردن اين گروه‏ها با همديگر و پيونددادن آنها به همديگر مى‏شود. طبعا اين وحدت ارتباط، ناچار بايد بر يك مبنايى استوار باشد (چه اينكه در غير اينصورت) نتيجه مطلوبى ندارد.

پى‏ريزى ارتباطى بر پايه دينمدارى

     جوابش روشن بود كه ما بايد وحدتمان را بر اساس باورها، فرهنگ و ارزش اسلامى تقويت كنيم (كه به فرموده مقام معظم رهبرى، فرهنگ كه ما مى‏گوييم؛ منظور عقايد و اخلاق، باورها و ارزش‏هاى اسلامى است) اينها شفاف‏تر شود، در اعماق دل‏ها نفوذ بكند، برجسته شود و مورد توجه قرار بگيرد، كه در اينصورت عامل وحدت در جامعه خواهد شد. يعنى ابتدا ما يك آشنايى و ارتباط فيزيكى بايد بين گروه‏ها برقرار كنيم، ولى اين ارتباط در صورتى پايدار و منتج خواهد بود كه بر اساس ايمان به خدا باشد.

راهبرد دفتر پژوهشها

الف) برقرارى خط ارتباط

     البته همان‏طور كه اهداف ما ايجاب مى‏كند، ورود در مسائل خاص، هدف ما نيست. ما يك گروه خاص سياسى در عرض گروه‏هاى سياسى ديگر نيستيم، نمى‏خواهيم در كنار آنها بر تعداد فعاليت‏هاى سياسى يا گروه‏هاى سياسى افزوده شود. اگر پنجاه تا بود، حالا اين هم يكى بشود پنجاه و يكى، ما خادم ساير گروه‏ها هستيم، منظور اين است كه يك خط رابطى، يك نخ رابطى بين آنها باشيم، نه اينكه فعاليت مستقلى انجام بدهيم.

ب) روشنگرى

     بنابراين وظيفه ما بر اساس كارى كه در زمينه روشنگرى بر عهده گرفتيم، ايجاب مى‏كند كه اولاً جلب توجه همه مردم به خصوص كسانى كه در سطح نخبگان و فرزانگان هستند بنمائيم. چون بسيارى از مردم متدين هستند كه به خصوص بعد از اين سرخوردگى‏هايى كه اخيرا پيدا كردند، ديگر چندان علاقه‏اى به ورود در كارهاى سياسى و فعاليت‏هاى سياسى ندارند. اينها مى‏گويند اين همه زحمت كشيديم، آخرش چى شد؟ وظيفه ما متوجه‏كردن به اين است، هر كسى در هر شرايطى باشد، بايد وظيفه خودش را بداند و بشناسد و عمل كند و در كارهاى سياسى ـ كه از واجب‏ترين كارهايى است كه بر عهده مسلمان‏ها است ـ دخالت كند. اين چيزى بوده كه قرن‏ها مورد غفلت بوده حضرت امام قدس‏سره اين را زنده كرد و توجه همه مردم را به آن جلب كرد. تغافل از اين وظيفه و شانه خالى‏كردن، به هيچ‏وجه، نه پيش خدا و نه پيش خلق خدا مقبول نيست، جلب توجه به اين مسأله اولين كارى است كه بايد بكنيم تا مردم سرد نشوند از مشاركت در فعاليت‏هاى سياسى. دوم توجه‏دادن به اينكه نقطه‏ضعف‏هايى كه ما را به اينجا كشانده، در گذشته چه چيزهايى بوده است؟ چطور شد كه انقلاب از مسير خودش منحرف شد و اين ميوه‏هاى تلخ را به بار آورد؟ البته در كنار اينها ما هيچگاه فراموش نمى‏كنيم بركات انقلاب را، اگر انقلاب نبود، من و شما كجا بوديم؟ چه چيزى از اسلام پيش ما مانده بود؟ خدا انشاءالله آنا فانا بر علوّ درجات امام قدس‏سرهبيفزايد، مقامات شهداى ما را بالاتر ببرد، ما هميشه مديون آنها هستيم، ولى منظور اين است كه از آنچه هدف اصلى بود، كنار افتاديم. خيلى چيزها را از دست داديم، فرصت‏ها را از دست داديم. نگران اين هستيم كه فرصت‏هاى ديگرى هم از دست برود و ما هم مسؤول باشيم، چون عدم مشاركت و عدم فعاليت جدّى در يك عرصه‏اى كه فعاليت مى‏طلبد، خودش گناه هست از دست دادن فرصت، گناه است.

 تكليف، وظيفه است، نه كسب نتيجه

     به هر حال، ما به مقتضاى وظيفه‏اى كه داريم ـ كه به هر حال روحانى بيشتر بايد مردم را هشدار بدهد و توجه بدهد ـ احساس مى‏كنيم كه اين وظيفه، قبل از ديگران به عهده ما هست. اين كار، چه به نتيجه مطلوب برسد و چه نرسد، وظيفه ما را تغيير نمى‏دهد. ما بايد آنچه را تشخيص مى‏دهيم كه اسلام از ما مى‏خواهد و قلب مقدس ولى عصر«عج» به آن راضى هست، آن را القاء كنيم. اما نتيجه چه شد، ما به فرموده امام قدس‏سره ما مرد وظيفه هستيم، ما مسؤول (كسب) نتيجه نيستيم. در صدر اسلام و در دوران ائمه اطهار(ع) هم هميشه كارها بر روال مطلوب آن بزرگواران نبوده، ولى هيچ‏گاه آنها هم از وظيفه خودشان شانه خالى نمى‏كردند. ما يك وظيفه‏اى داريم و آن اينكه مردم را هشيار كنيم، ملاك‏ها را بيشتر تقويت كنيم، آسيب‏ها را روشن كنيم و سعى كنيم مردم در جهتى حركت كنند كه به نفع اسلام و انقلاب باشد. حالا چقدر از ما بپذيرند و عمل كنند، آن ديگر ما مسؤولش نيستيم، ما مسؤول گفتن و بيان كردن و تشويق و هدايت هستيم، البته به شرط اينكه خودمان واقعا از بند هوى و هوس رهيده باشيم و جز انجام وظيفه، قصدى نداشته باشيم، ناخودآگاه دنبال قدرت نباشيم، دنبال منافع شخصى و گروهى نباشيم، اينها بندِ دامهاى شيطانى است كه سر راه هر انسانى وجود دارد و ما دائما در حال آزمايش هستيم كه چقدر مى‏توانيم از اين بندها رهايى پيدا كنيم و خالصا مخلصا براى اسلام و انقلاب قدم برداريم. اميدواريم با توسل به ذيل عنايت آن بزرگوار، همه ما به راهى هدايت و رهنمون شويم كه مرضى آن بزرگوار است و مورد عنايت و امداد ايشان قرار بگيريم.

«والسلام عليكم و رحمه‏الله و بركاته»