فالوده خوری طالبان و آمریکا و سیاست جنگ طلبانه اصلاح طلبان
جو بایدن چهارمین رئیس‌جمهور آمریکا بود که در دوره او نیز آمریکا در خاک افغانستان حضور نظامی داشت: جورج بوش، باراک اوباما و دونالد ترامپ سه رئیس‌جمهوری بودند که در دوره خود سالانه میلیارد‌ها دلار هزینه حضور نیرو‌های آمریکایی در افغانستان کردند و ماحصل پس از 20 سال چیزی جز کشته شدن ۲۴۱ هزار نفر از مردم این کشور، مهاجرت بیش از شش میلیون نفر از مردم افغانستان در داخل و خارج از کشور و تخریب و ویرانی این کشور نبود. با این نتیجه اسفبار در نهایت افغانستان ترک کردند. شکست بزرگ آمریکا در اشغال افغانستان و پذیرش خروج از آن غیرقابل انکار است. به موازات این اتفاق، موقعیت چین، روسیه و ایران تقویت شده و قدرت آمریکا به شدت در حال افول است.
عجیب آنکه برخی اصلاح‌طلبان داخلی نمی‌خواهند شکست آمریکا را بپذیرند. بر همین اساس خواستار دخالت ایران در افغانستان و مقابله با طالبان شده‌اند. در حالی که سیاست ایران در چنین موقعیت‌هایی اتخاذ تصمیمی معقول که حافظ منافع ملی و در حمایت از مردم آن کشور است.
سوال این است که اساسا مدعیان اصلاحات چه مبنای عقلانی برای سیاست خارجی خود دارند که گاه از دخالت ایران در سرنوشت دیگر کشورها اظهار نارضایتی می‌کنند و گاه توصیه به دخالت می‌کنند؟ مدعیان اصلاحات که شعار و راهبرد همیشگی آن‌ها در دیپلماسی مبارزه با جنگ و خشونت‌ورزی و شعار صلح و دوستی و «نه غزه نه لبنان» بوده است، چطور اکنون خواستار دخالت نظامی ایران در وضعیت آشفته و پرابهام افغانستان شده‌اند؟
در گذشته نه چندان دور که داعش رسما خون شیعه و سنی را مباح دانسته و هدف خود را تصرف سوریه و عراق و سپس ایران اعلام کرده بود، اصلاح‌طلبان مخالف حضور نظامی ایران در منطقه بودند؛ شهدای ایران را کشته نامیدند و مسئولین را به دخالت در امور دیگر کشورها متهم می‌کردند و خواستار مذااکره با داعش بودند! در حالی که داعش تا پایتخت ایران هم نفوذ کرد و در مجلس شورا و حرم امام و رژه اهواز عملیات تروریستی انجام داده و یکصد نفر را شهید کرد.
در حالی که طالبان برای فعالیت‌های خود حدود و ثغور قائل است و رسما بر مرزهای جغرافیایی و امنیتی تاکید دارد، این جریان خواستار دخالت نظامی در افغانستان و جنگ با طالبان شده‌اند! جالب آنکه این طیف غربزده طی 20سال گذشته که مردم مظلوم افغانستان زیر سلطه و اشغال آمریکا و کشورهای اروپایی بودند، ساکت بود و حتی یکبار در محکومیت آمریکا برای اشغال افغانستان، مرثیه‌سرایی نکرد! اما امروز در موقعیتی که سران طالبان با فرستادگان آمریکا در حال فالوده خوری هستند، توصیه به سیاستی می‌کنند که نتیجه آن درگیری گروه‌ها، فرقه و جنگ بزرگ شیعه و سنی است و در نهایت چیزی جز فرسایش و تحلیل توان و جایگا کشور در منطقه نیست.
بهترین سیاست همان نکته مهمی است که رهبر معظم انقلاب در دیدار با اعضای دولت سیزدهم فرمود: "جمهوری اسلامی در همه احوال طرفدار ملت مظلوم و مسلمان افغانستان است و روابط ما با دولت‌ها، به روابط و رفتار آن‌ها با ایران بستگی دارد."
آیت‌الله رئیسی نیز در مصاحبه تلویزیونی خود درباره افغانستان ضمن توصیه به کشورهای دیگر برای عدم مداخله، پیشنهاد داد اجازه دهند که مردم افغانستان خودشان برای آینده این کشور تصمیم بگیرند. رویکرد ایران درباره افغانستان، روشن و حکیمانه است و مخالف با دخالت بیگانگان و حمایت از تشکیل دولت ملی بر اساس رای همه اقوام و مذاهب و محترم شمردن تمامی حقوق آحاد مردم در این کشور می‌باشد.
بنابراین موضع و سیاست درست جمهوری اسلامی، همان چیزی است که مسئولان رسمی تا کنون اعلام کرده‌اند ولی متاسفانه سوابق اصلاح‌طلبان نشان م‌دهد: این عده همواره با تصمیمات نظام در عرصه بین‌الملل مخالفت کرده و با شانتاژ رسانه‌ای سعی در انحراف افکار عمومی از سیاست درست و اصولی نظام در قبال حوادث بین‌الملل دارند.
- برای ارسال دیدگاه وارد شوید یا ثبت نام کنید .
