حافظه‌ی انقلاب؛ روایتِ ماندگارِ بیداری
هیچ ملتی بدون حافظه، آینده‌ای ندارد. انقلاب اسلامی ایران، بیش از آنکه یک حادثه سیاسی باشد، یک حافظه جمعی است؛ حافظه‌ای از ایمان، ایثار و آگاهی. بازخوانی رویدادهایی چون ۱۳ آبان و فاجعه سینما رکس آبادان، نه بازگشت به گذشته، بلکه یادآوری چرایی شکل‌گیری انقلاب است؛ چرایی‌ای که اگر فراموش شود، هویت ملی نیز تهی می‌گردد.
۱۳ آبان، روزی است که مردم ایران در برابر تحقیر تاریخی ایستادند. تسخیر لانه جاسوسی، از منظر نسل نخست انقلاب، واکنشی به سال‌ها سلطه‌طلبی آمریکا بود؛ اما از منظر امروز، پیامی جهانی دارد: استقلال، هزینه دارد اما ارزش دارد. آن حرکت، نه هیجان سیاسی، بلکه تجلی آگاهی جمعی بود.
در کنار آن، ماجرای سینما رکس آبادان، یادآور بهایی است که مردم برای آزادی پرداختند. آتشی که در آن‌جا شعله کشید، آتش بیداری بود؛ نشانه‌ای از وجدان زنده ملتی که دیگر تحمل دروغ و فساد را نداشت.
حافظه انقلاب، فقط ثبت وقایع نیست، بلکه تفسیر آن‌هاست. نسل جدید باید بداند که انقلاب یک عکس تاریخی نیست، بلکه فرایندی زنده است که هر روز در شکل‌های تازه ادامه دارد.دشمنان انقلاب با تحریف تاریخ می‌کوشند ریشه معنوی آن را بسوزانند، اما هر بار که یک جوان حقیقت ۱۳ آبان را درک می‌کند، انقلاب دوباره زاده می‌شود.
نگاه به گذشته اگر با تحلیل همراه باشد، منبع قدرت است؛ اما اگر صرفاً نوستالژی شود، به انفعال می‌انجامد. ما باید از تاریخ، منطق ساخت آینده را بیاموزیم. آنچه انقلاب را زنده نگه می‌دارد، نه تکرار شعارها، بلکه تداوم آرمان‌ها در رفتار امروز ماست: صداقت، عدالت و استقلال.
حافظه انقلاب همان آینه‌ای است که به ما می‌گوید از کجا آمده‌ایم، کجا ایستاده‌ایم و به کدام سو باید برویم.
کلمات کلیدی: حافظه انقلاب, هویت ملی, ایثار, بیداری, سینما رکس, تسخیر لانه جاسوسی, استقلال, عدالت, آگاهی جمعی.
پایان پیام
همراه ما باشید در پیام رسان های / ایتا / بله / ویراستی
- برای ارسال دیدگاه وارد شوید.
